اشک های ما ممکن است یک روز برای تشخیص گلوکوم استفاده شوند

10ژوئن 2019 - برخلاف آنچه بسیاری از ما تصور می کنیم، فشار بالای داخل چشم، گلوکوم را تعریف نمی کند، حال محققان می خواهند بدانند که آیا بر اساس پروتئین های موجود در مایع زلالیه ی چشم ممکن است بتوان گلوکوم را تشخیص داد.

دکتر آشوک شارما، متخصص پروتئومیک و بیوانفورماتیک در مرکزBiotechnology and Genomic Medicine  و گروه علوم بهداشت جمعیت در کالج پزشکی جورجیا در دانشگاه آگوستا می گوید: در حالی که برخی از بیماران مبتلا به گلوکوم دارای فشار کلاسیک بالایی در داخل چشم خود هستند، واقعیت این است که سایر مبتلایان به گلوکوم دارای فشار چشمی بالا نیستند.

دکتر Lane Ulrich، چشم پزشک و یکی از محققان این پژوهش از دانشگاه آگوستا می گوید: گلوکوم، یکی از علل اصلی نابینایی در سراسر جهان است، اما دارای علائم واضح و زودهنگامی نیست، بهمین دلیل زمانیکه بیمار متوجه ی مشکلی در چشم خود می شود غالبا عصب بینایی دچار آسیب جدی شده است و بینایی فرد از بین رفته است.

در حال حاضر محققان MCG در حال تلاش برای یافتن ارتباطی بین پروفایل پروتئینی موجود در مایع چشم(زلالیه) با آسیب جدی ساختاری به علل گلوکوم چشم هستند. هدف آنها یافتن راهی بهتر برای تشخیص مشکلات چشمی رایج ، نظارت بر پیشرفت آن و احتمالا یافتن اهداف درمانی جدید است. اگر آنها در این کار موفق شوند، احتمالا اشک ممکن است روزی بعنوان مایع مورد نیاز برای انجام چنین آزمایشاتی مورد استفاده قرار گیرد.

دکتر شارما محقق اصلی این پژوهش با کمک مالی 1.5 میلیون دلاری از موسسه ملی بهداشت قادر خواهد بود تا در طول چهار سال آینده بر روی اشک و مایعات چشمی 200 بیمار مبتلا به گلوکوم و 400 بیمار مبتلا به آب مروارید به عنوان گروه کنترل، تحقیق کند.

آنها پروفایل پروتئینهای موجود در یک میلیونیوم لیتر از مایع زلالیه (موجود در چشم و خارج شده بعنوان بخشی در جراحی) را بررسی و شناسایی می کنند و با داده های بالینی، مانند تصاویری از عصب بینایی معیوب و سایر اطلاعات جمعیت شناختی و سلامت افراد مانند سن و نژاد، برای یافتن یک امضای پروتئومیکی برای گلوکوم، مقایسه می کنند.

آنها همچنین قرار است یک پایگاه داده از پروتئین ها و اطلاعات بالینی و علمی کشف شده را در اختیار سایر دانشمندان قرار دهند تا آنها نیز بتوانند برای مطالعات خود از این اطلاعات استفاده کنند. دکترشارما می گوید: در نهایت، این پایگاه داده با اطلاعاتی از آزمایشگاه های دیگر ممکن است گسترش یابد.

دکتر بولینگر، متخصص چشم، متخصص گلوکوم و زیست شناس سلولی شبکیه در گروه چشم پزشکی  MCG  و موسسه ی کشف بینایی کالور و یکی از محققان این پژوهش گفت: احتمالا فشار داخل چشمی نیمی از افرادی که به گلوکوم مبتلا هستند، بیش از حد متوسط ​​نیست. برعکس، برخی از افراد با فشار چشمی بالا ، در معرض شرایط بالقوه ای برای نابینایی نیستند، در حالی که خط پایان آسیب به نورون ها در چشم است، سطحی از فشار داخل چشم که باعث ایجاد آسیب به نورونهای چشم می شود در افراد مختلف، با هم تفاوت دارد. این موضوع بخشی از دلایل اهمیت این مطالعات است، زیرا ما یک نشانۀ تشخیصی روشن برای گلوکوم مبتنی بر فشار داخل چشم نداریم.

دکتر Ulrich افزود: پس از شناسایی بیمارانی که واقعا به گلوکوم مبتلا باشند، ما می خواهیم آنها را در گروه به اندازه کافی کنترل شده، طبقه بندی کنیم و بنابراین وضعیت آنها را در حالت پایدار و نه در حال پیشرفت حفظ کنیم، بنابراین ما به دنبال یک راه خوب نه تنها برای شناسایی این بیماران، بلکه همچنین برای نظارت بهتر بر آنها هستیم.

دکتر شارما می گوید: اینکه دقیقا پروتئین های چشم از کجا می آیند و چه کاری انجام می دهند، عمدتا یک راز است، اما واضح است که آنها بخشی از محیط زیست گلوکوم هستند که باید سرنخ های خوبی در مورد آنچه در سطح مولکولی اتفاق می افتد، به ما ارائه دهند.

شارما می گوید: زلالیه دارای مقدار زیادی اطلاعات مولکولی است زیرا در تماس با بافت های موجود در چشم است و پروتئین هایی به آن وارد و از آن خارج می شوند و ممکن است همه ی این مولکول ها با عملکرد آن ارتباط داشته باشند. ما سیستم هایی را ابداع کرده ایم که قادرند تمام اطلاعات مربوط به کلیه ی پروتئینهای موجود در یک مایع را تجزیه و تحلیل، ذخیره و یکپارچه کنند.

محققان در مطالعات اولیه بر روی مایع چشمی 66 فرد -که تقریبا نیمی از آنها مبتلا به گلوکوم بودند و یا مشکوک به گلوکوم بودند-، 807 پروتئین منحصر به فرد را یافتند که 43 مورد آن در بیماران مبتلا به گلوکوم به طور قابل توجهی تغییر کرده بود.

دکتر Ulrich گفت: متخصصان چشم به طور منظم فشار چشم را به عنوان بخشی از معاینه ی چشم اندازه گیری می کنند، واقعا در هر سنی، اما بیشتر به در افراد مسن، آنها همچنین پشت چشم وعصب بینایی را (که چشم را به مغز متصل می کند)، برای تغییر شکلهای کلاسیک در این عصب که نشان دهنده ی فشار بیش از حد است، بررسی می کنند. هنگامی که آنها تغییراتی را شناسایی نمودند، تصاویری از عصب برای تایید بیشتر و مطالعه ی تغییرات آن در خواست می کنند.

برخی از اعصاب هم مانند خود انسانها می توانند فشار بیشتری را نسبت به دیگران تحمل کنند و شما نمیتوانید آنها را با نگاه کردن تشخیص دهید.

دکتر بولینگر می گوید: ما همه با بیمارانی مواجه می شویم که به دلیل گلوکوم، بینایی خود را از دست داده اند که اگر بیماری آنها زودتر تشخیص داده می شد هنوز می توانستند دنیای اطراف را ببینند. ایده ی شناسایی یک مارکر برای تشخیص زودهنگام از اینجا می آید، اگر ما بتوانیم بر اساس این امضا مستعد بودن فرد را به گلوکوم تعیین کنیم، می توانیم از نابینایی بسیاری از بیماران جلوگیری نماییم. این نوع مطالعه امکان شناسایی دقیق این افراد و درمان زودهنگام و هدفمند را فراهم می کند.

گلوکوم معمولا ابتدا بر روی دید محیطی تأثیر میگذارد؛ اما گلوکوم پیشرفته باعث کاهش دید کلی می شود و علت اصلی کوری غیر قابل برگشت در سراسر جهان است. درمان شامل قطره های چشمی است که باعث کاهش فشار، از طریق کاهش تولید و یا افزایش خروج زلالیه می شود. جراحی همچنین می تواند خروج زلالیه را بهبود بخشد.

در حالی که گلوکوم خطری است که همه ی افراد را تهدید می کند، به خصوص با افزایش سن، اما خطر گلوکوم برای سیاه پوستان بیش از 40 سال و افرادی با سابقه خانوادگی این بیماری بیشتر است. خطرات مرتبط با آن عبارتند از: فشار خون بالا، دیابت، مصرف دخانیات و مصرف طولانی مدت کورتیکواستروئیدها.

در طول عمل جراحی آب مروارید و گلوکوم، مقدار کمی زلالیه خارج می شود، که به طور معمول امحا می شود و به طور موقت با ژل ویسکوالاستیک جایگزین می گردد تا زمانی که این مایع طبیعی مجددا بتواند تولید و جایگزین شود.

منبع:

Medical College of Georgia at Augusta University

https://www.news-medical.net/news/20190610/Our-tears-may-one-day-be-used-to-detect-glaucoma.aspx